Ne zaman Berlin’i anlatmaya kalksam,
Korkuyorum,
Adını hatırlayamadığım sokaklarında,
Sevdalarım…
Bir yılbaşı gecesi,
Sokak ortasında bir yosma,
Islak öpücüğünde,
Çocuksu erkekliğim…
Çılgın zamanların şehri,
En meraklı zamanlarımda,
Süzülürken dudaklarımdan saflığımın kanı,
Acıdan değil çığlığım…
Ne zaman ki,
Nefes alışlarım yabancı,
Boğazıma düğümleniyor,
Berlin’in sınırları…
Bir duvar önümde kocaman,
Korkuyorum,
Ne zaman anlatmaya kalksam,
Göremiyorum…
Ayhan PEKŞEN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder