Hayat olağan şekliyle devam ediyor ve olması gereken her şey kendi mükemmelliği içinde oluyor. An-kara teslim sanırım ülkemin her yerinde durum aynı. Ben de hayatın yavaş akışkanlığına teslim olup ofisimde bir iki saat şöyle bir kendimle baş başa kalayım dedim. Aklımdan değişik düşünceler geçmeye başladı. Buna izin verdim ve geriye biraz çekilerek düşüncelerimin önümde bir gayri resmi geçit yapmasına izin verdim.
Bakıyorum düşüncelerime ve bu hayatta olmasını gerektiren şeyler dışında bir şey göremiyorum. Olumsuz düşünceler bir geçit yapmaya başlıyor. İzin veriyorum, "geçin bakalım". Ve fark ettiğim bir şey var, olumsuz diye geçen düşünceler aslında bana olması gerektiği şeyler hakkında mesaj veriyor. Geçerken bir kaçını yakaladım ve daha derinden incelemeye başladım ve gördüğüm şey hoşuma gitti. Olumsuz düşüncelerim bana olması gerekenler konusunda liderlik yapıyordu. Durum böyle iken bu olumsuz düşüncelerden kurtulma çabası da neyin nesi oluyor? Ya da bunları bastırmak? Biraz kafam karıştı. Aldığım teknik bilgilerin ışığında kendi karanlığımın aydınlığa çıkmasına çaba göstererek bir zihin çalışması yaptım.
Olumsuz düşünceler yaşantımızda ciddi bir lider aslında. Bunları algılama çabası göstermeden yok etmeye çalışmak, nasıl olursa olsun bir sıkışmışlık yaratıyor. Bu düşüncelerin peşine düşüp, bizi karanlıktan aydınlığa çıkaracak ampulü yakmak gerekiyor. Ve bu noktada kendine verilen olumlu telkine katılamıyorum. Yani kendini iyi hissetmezken, sürekli "ben iyiyim" demek belki biraz motivasyon sağlıyor ama sorunu çözmüyor. Bir çok kişisel gelişim uzmanının kullandığı ve adına affirmasyon dedikleri şeyi kabul edemiyorum.
Olumsuz düşüncelerin altında yatan mesaj ortaya çıkarılmalı, bunun sonucunda nasıl eyleme geçeceğimize ilişkin bilgi kendiliğinden ortaya çıkacaktır. Eylem adımları belirlediğimizde ve yapmaya başladığımızda, bizi isteklerimizden alıkoyan korku ve/veya endişelerimizle karşılaşacağız. Bunları çözmek için kararlı olduğumuzda gerçek iç huzuru yakalamaya başlıyoruz demektir. Bundan sonra -miş gibi duygular yaşama ihtiyacı da duymayız.
Saygı ve Sevgilerimle. Huzur Sizlerle Olsun
Ayhan PEKŞEN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder